فریاد می زنم
می زنی
گریه می کنم
می کنی
بی تاب می شوم
خسته می شوی
یک بوسه
از کف دست عصبانی من
بر گونه ی داغ خشن تو
و آغاز یک معاشقه به سبک دشنام
گاهی
به آخر خط که می رسم
می رسی
رویای من را می دزدی
دست /گیرم می کنی
و میان دیوارها
و روی تخت
و روی من
بازی را تمام می کنی
می کنم
ادامه می دهی
می دهم...
سلامم را آرام
باز
کن!
در کاغذ گرانبهایی
از پاپیروس نامه های فرعون پیچیده ام اش...
ـ که چی؟
روایت من با تو
کلامیست پیچیده
نه در کاغذ
در واکنش های مغزی نیم پخته
که تاریخ انقضایش گذشته
-که چی؟
این روزها
به گل
نشسته اند
مرا!
رکودی سخت
می دانی؟آخرین واژه هایم را
دورانی پیش نوشته ام و
به تو داده ام
این روزها
وقتی
مریم هم
مقدس نیست
بگذار کمی منحرف بنویسم
من
که گاهی هنوز
یواشکی به روایت
تیغ با پوست ?? ساله ام می اندیشم
من
که هنوز گاهی
به روایت کلومپرامین
در خواب های ?? ساعته ام می اندیشم
بی خیال آرمین عزیز!
من تجربه های سختی
از یبوست سرنوشتم دارم
و تو می خواهی بالا نیاورم؟!
آخ...برادر من
می ترسم
که تو
ساده بمیری
و من
را نشناسانی.....
ـ به کی؟
به آنها که مرا می شناسند الاغ عزیزمن!
به انزوا نشسته ام
و لب هایم را حبس کرده ام
با فشاری دردناک.
به انزوا نشسته ام؟
این روزها همه می بینند
بته ی هرزی که در منزل پاهای عریانم
رشد کرده
و باغبان واژه حتی
سخنی ندارد
نه می پیچم در کلام
و نه سکوت را مطلق می کنم
پدرم گفت:شاید باردارم
و حقیقتی دیر رس را
حمل می کنم
عشق را :
می کنم
حلقه حلقه
سیگار را...
گم می کنم
رها نشده از
مه آلود این فضا
سپرده به
خرابه های یک بیلیارد
دروغ
رقص در
نفس های تنهای یکی من
چون یکی تو
محو و نا ماندنی
در اتاق تاریکم
که نمی آ یی
نمی آ یی
نمی آ یی
که می آ یی
اما هنوز خود را
با حلقه های دود
دار
نمی زنم
و من
اخرین پیک را
به یاد تو می خورم!
در هم آغوشی لب هایمان
ترانه ی خوانده نشده ای را شنیدم
که فردایش
من نیستم
صدایت را بگیر و برو!
اولین کوچه کمی بعدتر
منم که
خیره در تو
از تو
می گذرم...
و چراغ قرمز ها ایستاده ی تواند!
در بهار
جفت گیری ِ فردِ من
نطفه ام
میان راه رسیدن به رحم
در بزاق ریخته شده ی سگی به مدفوعش
شکل گرفت!
و من
امروز
چنان متعفن شده ام که:
اسپرم عقابی وتخمک عروسی دریایی ِ
اتم <هستن> ام را
باور سخت است
می گویند زمستانی که آمدم
باران زردی
مرا
متوحش کرده بود
از سگی که شیر تاریخ گذشته ی
متعلق به اولین تراگوس یونان را
نوشیده بود
نه به ادیپ رسیدم
نه به الکترا
سرنوشت من
خدایی
ندارد!
در دیار دخترکان خسته
و پادشاهی از ملکه گسسته
مردمان شمشیر در دل و نوش بر لبان
خستگان ظلم و کشتار جهان
امشب با پادشاه می نشینم
میان قصه ی یعقوب و راحیل
و میان آنچه که از تو پنهان است و به نور آشکار
(من یک یهودیم)
و داستان را می رقصند هر یک در زاویه ی خود
امشب با پادشاه خوابیدم
و فردا
من ملکه استر هستم
و میان لب های خشایار شا و استر
ملتی
قومی
دینی
از جنگ در امان ماند
بهار با لباس گران قیمتی که
از مزون طبیعت بر تن کرده
و با اداهای خاص یک مدل بر روی صحنه
آرام آرام و شاید گاه با یک نیم چرخ تند
به سوی من می آید
و من در جایگاه طراحان مد
خدا را بر صحنه می بینم که برایش دست می زنند
این لباس ها بر تن کدام آدم ها زیبا ترند؟
بهار ?? همه ی شما مبارک
سال تازه برهنه است ...
اندامش شهوانی تر از رقص های برهنه ی روسپی و
حزنش
ضجه های یک زن بیوه در کشاکش داد و ستدی برای زنده ماندن...
سال نو همان سالهای کهنه است که
فریب کارانه خود را
در نام یک حیوان غالب می کند
و تو
بی آنکه از زمین مساحت خورشید را بپرسی
باور می کنی چرخشش را
دوست من
زمین سال هاست
که تو را بازی دادی
او تنها دنبال بهانه ایست
که کسی را از رو به زیر خود برد
این قانون رابطه ی جنسی زمین با آدم هاست
به چه بهانهای بهتر از چرخش به دور خورشید
خواب یک خداحافظ را
صدایت می دید
و زبانت رد میشد
از امتحان گفتن
و سالها
و ماه ها
در تدارک یک حرف آخر
رابطه طرفی نداشت
هرچند دیر می شود برای ماندن
بی خداحافظ
به رفتن ادامه دادی
و خواب یک بی من را می بیند
امروز
چشم هایت!
: جستجو