از لحن سرد انتظار

به تو ، شکایت می کنم.

من

پشت روز های دوری و فراق

قطره قطره می چکم و به دوری ات ، عادت می کنم.

سرفراز

مغرور و سرمست

در دشت لحظه ها ایستاده ای

و من

از پشت ثانیه ها

به فصل گریه پناه می برم.

چه مظلومانه دل تنگ می شوم.

چه صبورانه دل تنگ می شوی.

بغض ،

تنها هم‌خانه این روزهای ما

دوباره شکسته می‌شود.

صدای هق هق و گریه

نبودنت ، چرا؟

دوباره شِکوه

دلم ، در این گیرودار ، بیشتر دل بسته می شود.

شوق خواندن سطر سطر  جای دستان ات ،

ذوق کودکانه باز کردن جعبه های رنگی ،

صبح و شنیدن آهنگ "دوست دارمت" ،

این ها ،

دارایی منست.

برای آمدنت که هیچ

برای بدرقه ات

آری ! رنگین کمان ، می میرد...