من روز خویش را...

     با آفتاب روی تو ,

             کزمشرق خیال دمیده است

               آغاز می کنم..

                       من با تو می نویسم ومی خوانم

                      من باتو راه می روم وحرف می زنم

                       وز شوق این محال:

                              - که دستم به دست توست!-

         من به جای راه رفتن,

                                  پرواز می کنم!

              آن لحظه ها که مات

               درانزوای خویش

              یا در میان جمع

              خاموش می نشینم :

            موسیقی نگاه تو را گوش میکنم..

            گاهی میان مردم ,درازدحام شهر

            غیرازتو,هرچه هست فراموش میکنم....