دمادم غروب

من خواب آلود از چند شبانه روز گشت وگذار در دشت ارجان

دل گرفته از پایان تعطیلات. دیگر عکس نمی گیرم تقریبا هر دقیقه یک عکس گرفته ام.

زیبایی رویا گونه اش دیوانه ام می کند:

سمت راست رنگ سبز نخل های بلند مقابلم کوههای به برف نشسته و سمت چپ انبوه گلهای زرد.

چند کیلومتر جلوتر هر سه تصویر تغییر می کنند:

گلهای شقایق کوهها را می پوشاند سمت راست گندمهای سبز با نوک طلایی سمت چپ رودخانه ایی

فیروزه ایی و مردمی با لباس محلی.

به فاصله یک چشم به هم زدن سمت چپ حجم انبوهی از درختان در مقابل دشتی سبز ـ نارنجی و

سمت راست چراگاهی سبز ـ زرد پر از گوسفند.

وای دوربین را کجا گذاشته ام آسمان آبی تر از خیال من است.