*دوست عزیزم حسین، نظراتی در مورد وبلاگم نوشته است.حسین جان اولا من همیشه می خواستم وبلاگ تخصصی بزنم ولی شما که غریبه نیستی من از دو سال پیش تا به حال چقدر عوض شدم و این که همیشه دغده های مختلفی داشتم.وجود غلط های املایی به  خاطر معلم عظیضم است که زیادی به من سخت نگرفته و اما این که کامنت ها قشنگتره،لطف دوستان است و بس.برای حسین عزیزم دعا می کنم که دو ماه خوبی را بگذرونه

*از وقتی که من شنیدم استقلال محروم شده است بعضی از مصاحبه ها را گوش میکردم.این که باشگاه  استقلال مدارک را پست کرده است و به دست فدراسیون نرسیده است این مسئله به ذهنم خورد که تو این دنیا که دنیای ایمیل و فاکس و... مگه نامه را با چاپار و یا با کبوتر نامه بر فرستادند که به مالزی نرسیده. البته احتمال دوم را قویتر دیدم چون فکر کردم کبوتر بازای طالبان وسط راه کبوتر استقلالی ها را ترور کردند.ولی واقعا چرا؟اگه نگاهی به وضعیت مدیریت کشورمان بیندازیم همه چیز روشن می شود.

*داشتم تو خیابان راه می رفتم و به دختر و پسرها نگاه می کردم.یاد یک مقاله ی که چند روز پیش توسط ریحانه حقیقی با عنوان" سهم من از خیابان های این شهر چقدر است؟" خوانده بودم افتادم.و متوجه شدم دخترهای ایرانی هیچ سهمی از خیابان ندارند.شاید تقصیر از من و تو باشه؟

*کنکور ارشدم داره از راه میرسه.برای تمامی دوستانی که امسال کنکوری هستند دعا می کنم.البته به شرطی که قبول شدند شیرینی ما یادشون نره و مثل بعضی ها فراموشی نگیرند.

*پی نوشت:دو بیت از سعدی

من بی مایه که باشم که خریدار تو باشم            حیف باشد که تو یارمن و من یار تو باشم

تو مگر سایه ی لطفی به سر وقت من آری       که من آن مایه ندارم که به مقدار تو باشم