جای شگفتی نیست که گاه گداری
اشعار من غمگین اند و خودم غمگین تر از آنان.
خیل خوانندگان من دیریست
راهی آن سوی مرز زندگی شده اند.
و شما دوستان اندک شمار که برایم مانده اید
هر روز بیش از پیش دوستتان دارم.
راه چه کوتاه شده است به ناگاه
چه نزدیک است پایانی که آنگونه دور می نمود!
نوشته ای از : آنا آخماتوا
و من دچار سرنوشت شده ام و به شعر او پایبند می مانم.
امروز:
شاعر های لکنتی تلخ با آن روح های تیز پراکنده شان حتی مثل سگ هم پارس نمی کنند...